Biografie
Lucien Davids (Gitaar, zang):
Als jochie van 5 liep ik in de zomer met twee buur-
jongetjes langs de tuinen en de huizen om de mensen
te trakteren op wat muziek. De één met een trompet, de
ander een fluit en ik op de trommel. Ik genoot er van om
mensen te vermaken met iets wat ik zelf ook leuk vond
om te doen. Muziek zou als een rode draad door mijn
leven gaan lopen. Ik had er nog geen besef van dat in
dat zelfde jaar het Kurhaus werd afgebroken door een
uitzinnig publiek bij het eerste Rolling Stones concert in
Nederland.
Een paar jaar later ramde ik op een speelgoedgitaar die
ik had omgebouwd tot een elektrische gitaar en op
Dash trommels en wasrekken samen met mijn broer.
We werden geintrigeerd door de opkomende Flower
power met een nieuwe trend muziek en hippies.
Via mijn 3,5 jaar oudere broer hoorde ik allerlei soorten
nieuwe muziek voorbij komen: Hendrix, Beatles, Moody
blues, the Who en natuurlijk de Stones.
Bij onze neef in Arnhem logeerde we wel eens en hij had
naast een kast vol Snickers en Smarties die er aan
moesten geloven ook de laatste singles van onder
andere de Stones.Paint it black (waarvan ik maar steeds de
B-
In 1968 hoorde ik als 9 jarig jochie Jumping jack flash
op de radio en het nummer had zo iets magisch en zo
een grote aantrekkingkracht op mij dat ik mijn eerste
zakgeld besteedde aan het kopen van mijn allereerste
single ever. (mijn tweede was overigens Those were the
days van Mary Hopkin later datzelfde jaarJ)
Hoewel nog te jong om het allemaal intensief mee te
maken hadden de sixties mij toch een speciaal gevoel
gegeven en toen ik langs het Kralingse bos fietste om een
glimp op te vangen van Stamping grounds werd ik zo
nieuwsgierig. Ik hoorde de muziek en zag door de
hekken heen al die fraai uitgedoste hippies die zich lieten
meevoeren op de muziek. Tsjonge, wat wilde ik er graag
bij zijn.
Echt Stonesfan was ik nog niet maar dat veranderde toen
een klasgenoot mij eind 1970 Get yer ya ya' s out liet
horen. Man wat was dat een te gekke band met geweldige
songs. Mijn broer en ik kochten de LP en waren verkocht.
We waren Stonesfan. Diverse LP 's van de Stones
werden aangeschaft en we wilde ook alles verzamelen wat
er over de Stones geschreven werd. Elk tijdschrift waar
ze in stonden (Popfoto, Muziek Expres, NME, Disc
Melody maker, Circus etc.) wilden we hebben.Wegens
geldgebrek moesten we de meeste bladen jatten of sneed
de één het artikel er uit met een scheermesje terwijl de
ander op de uitkijk stond.
Mijn vader speelde al van jongsaf aan piano en was een
goede muzikant. We genoten elke dag weer van zijn spel.
Mijn broer en ik hebben dan ook zijn muzikaliteit geerfd.
Mijn vader en moeder stimuleerde ons altijd wat betreft
muziek maken en andere creatieve bezigheden. Thanx
mom and dad!
Rond 1970 ging mijn broer gitaar spelen en liet de piano-
lessen voor wat het was. Ik ramde nog steeds op de
Dashtrommels en wasrekken. (raar eigenlijk want ik kan
echt niet drummen)
Sticky Fingers en Exile verschenen en man wat was dat
geweldige muziek. Rauw en puur!
Er was geen enkele band die zulke songs had en op die
manier speelde. Op onze pick ups (kids, zie bio Ad)
kraakte Brown sugar, Rocks off en al die andere
geweldige songs op maximaal geluidsvolume onze kamers
uit. En met een tennisbal op een lege wc-
I say yeah, yeah, yeah,.Wow..How come your taste so
good!
Helaas nog net te jong voor het optreden van de Stones
op 9 oktober 1970 was mijn eerste rockconcert dat van
de Who met Golden Earring als voorprogramma in de
Amsterdamse Rai in `71. Yeah! Pete Townshed in zijn
witte ketelpak met rondzwierende arm en Roger Daltrey
in zijn karakeristieke pose waarbij hij de microfoon aan
het snoer rond liet draaien. Helaas moest ik voortijdig het
gebouw verlaten (rennend over alle hippies heen, mijn
broer vloekend achter mij aan) omdat ik onwel werd van
de hitte en alle hasjdampen. Haha, dat zou later wel
veranderen!
In 1973 toen de Stones hun Europese tour aankondigden
was ik me veel meer bewust van wat er gebeurde en
voelde ik ook de magie rond zo'n tour. Op 13 en
14 oktober deden de Stones de Rotterdamse Ahoy aan
en het leek wel of alles Stones uitademde. De radio
draaide de hele dag Stones, de bladen stonden vol, de
winkels lagen vol en door de hele stad zag je de Stonesfans
lopen.
Het concert was geweldig en op mijn stoel stond ik te
juichen en te zwaaien naar Mick Jagger die het publiek
toewuifde in zijn blauwe jumpsuit. In de tussentijd schreef
ik ook nog op wat ze aan hadden en welke nummers ze
speelden. Na afloop van het concert was één ding
duidelijk. Dit wilde ik ook. Muziek maken met een te
gekke band en optreden. I wanna be a rockstar......
Een paar maanden later kocht mijn broer een nieuwe
gitaar en kreeg ik zijn oude met de mededeling: ga ook
gitaar spelen joh (Thanx bro.)
Ik had al regelmatig op zijn oude gitaar gespeeld maar
met de snaren omgedraaid aangezien mij broer linkshandig
is. Ik weet dat, toen ik de snaren weer normaal had gezet,
ik een tijd moest wennen aan een normale rechtshandige
gitaar.
Eenmaal gewend begon ik in tegenstelling tot mijn vader
en broer al snel liedjes te componeren met de weinig
akkoorden die ik kende en schreef soms ook teksten.
Op de middelbare school kwam ik in contact met een
vriend die veel teksten schreef en qua gevoel pasten het
precies bij elkaar. We maakten veel muziek samen en
begonnen in 1976 met andere muzikanten die we kenden
onze eerst band: Mire
Inmiddels had ik een Epiphone acoustische gitaar maar
moest nu natuurlijk ook een elektrische en ik kocht een
Ibanez goldtop (Gibson imitatie) en een Peavey Pacer
versterker (die ik nog steeds heb). Met onze band
schreven we alles zelf en traden we enkele keren op.
Dat jaar bezocht ik ook mij tweede concert van de Stones
toen ze optraden in Den Haag. Geweldig natuurlijk weer
met de nieuwe songs van Black & Blue maar ook teleur-
gesteld dat ze niet dezelfde show gebruikte als in 75
en in andere steden in Europa 76. Geen enorme opge-
blazen penis tijdens Starfucker en geen confettidraak
tijdens JJ Flash.
In 1978 was ik geslaagd voor mijn Havo examen en werd
helaas geweigerd op de Kunstacademie Rotterdam. Ik
besloot voor uitzendbureaus te gaan werken en had ook
als straatmuzikant een bron van inkomsten. Dat was een
te gekke ervaring. Je kwam in contact met mensen,
verdienden prima en ik leerde mijn stem goed te
beheersen.
Van mijn buskingmoney kocht ik een 12 snarige
Ibanez (acoustisch) waar ik helemaal bezeten van was.
Een geweldige inspiratiebron voor nieuwe songs en nieuwe
bandjes. In de jaren die volgde zat ik in verschillende
bandjes maar speelde ook regelmatig alleen op gelegen-
heden. Ik was inmiddels ook gaan zingen en had een flink
repertoire aan covers. Ik deed mee aan talentenjachten en
sleepte zowaar een 1e en een 2e prijs in de wacht.
En we gingen natuurlijk stappen. Met mijn stapmaten
René en later Reint gingen we naar Melief Bender om
daar andere bekenden te ontmoeten en meiden te
versieren. Later op de avond belandden we vaak in de
Twijfelaar/B14 waar we lekker stoned naar de muziek
luisterden.
Mijn baby , de gitaar die ik al zo lang wilde hebben,
de Black beauty, een Gibson Les Paul custom kocht ik in
1981. Voor 1695 gulden bij Servaas in Den Haag.
Ik weet nog dat de eigenaar van Servaas hem persoonlijk
kwam brengen aan de deur. Hij leek een beetje op de
vieze man van Koot en de Bie. Handenwrijvend stond ie
voor de deur toe hij afrekende..hè, hè,hè..slurp ..dat is
dan eh..hè hè, 1695 guldentjes..hè,hè, slurp (wrijf, wrijf)
In 82 ging ik werken in een natuurvoedingswinkel en
huurde mijn eigen huisje.
Dag pap, dag (betraande) mam. I' m flying out.
Ook de Stones kwamen weer naar Nederland en in mijn
hometown Rotterdam in een zinderende kuip zag ik 3
concerten van de Stones. De Stones bleven me boeien.
Ook al vond ik het jammer dat Taylor in '74 de band
had verlaten, er bleef genoeg magie over om alle platen te
kopen en te luisteren en tijdschriften en boeken te
verzamelen. Inmiddels ging ik me ook verdiepen in het
spel van Keith Richards en zijn open G stemming. Via
muziekbladen (computers waren er nog niet) leerde ik
hoe het werkte met een open stemming. De rest ging op
gehoor. Er ging een wereld open.
In 1983 formeerde ik met vrienden een acoustisch trio
genaamd Dubbel en Dwars. Daar hadden we enkele
optredens mee. De zelf geschreven voornamelijk
Nederlandstalige songs kregen ook veel meer melodielijn
en dynamiek. Ik schreef erg veel liedjes waarbij
samenzang een grote rol speelden. Ik vond het altijd mooi
als bands zangharmonie'n gebruikte. Daarom houd ik erg
van de Stones waarbij keith's snerpende 2e stem altijd
erg mooi afstak tegen Jaggers stem. Exile is een geweldig
voorbeeld. Ik heb altijd van bands gehouden die naast het
betere gitaarwerk ook de samenzang belangrijk vonden.
Zoals, The Beatles, the Beach boys, Aerosmith en later
Queen en natuurlijk nog veel meer. Maar wat ik het
allerbelangrijkste vind is dat je live, naast wat je laat horen,
ook wat laat zien. Goede voorbeelden zijn de Stones,
Aerosmith, Bryan Adams, Queen, Led Zeppelin, Jimi
Hendrix en de Who. Daar gebeurde wat op het podium,
daar kwamen emoties los. Daarom hebben acts als de
Eagles en Eric Clapton me nooit zo aangesproken.
Mooie liedjes maar live een standbeeldenmuseum.
Je moet live wel wat te vertellen hebben& of zo als Keith
het in 73 zei: I' m a performer baby.
In 86 heb ik een knoop doorgehakt en ben gaan reizen
door Australie en Indonesie. Een van de beste keuzes
die ik ooit gemaakt heb. Dat was de tijd van mijn leven.
Zoveel mooie dingen meegemaakt, zoveel mensenkennis
opgedaan, zoveel geleerd. En vooral ook weer de muziek
die een grote rol speelde. Ik deed busking (straatmuzikant)
en verdiende daar erg goed geld mee. De Australiers
waren gul en heel erg geinteresseerd en ik leerde zo veel
toffe mensen kennen. Ik heb zelfs een paar binnenklussen
er aan over gehouden. Ik heb 5 maanden door Australie
getrokken en sprak daarna af in Indonesie met mijn vrouw
Nancy en wat van haar familieleden. Nancy kende ik al
vanaf 1983. We zijn in 1991 getrouwd. Onze dochter
Jelisa was toen 1,5. Luke is in 1993 geboren.
Toen ik terugkwam was een van mijn voornemens om een
Stonestribute op te richten. Daarbij kwam ik contact met
Jos en Jan Roedolf. Een Stonesband kwam er niet van
maar wel een van de leukste en intensiefste bands waar ik
in gespeeld heb: Rosetta Stone. We waren 4 jonge
honden die van 88 tot 91 erg fantatiek waren.
Dat resulteerde in twee demo s en een cd genaamd
Touch the sky. We werden winnaar van de grote prijs
van Rotterdam en het haalde de halve finale van de grote
prijs van Nederland. Naast Rosetta stone was ik in die
tijd heel creatief met songs produceren. Ik nam ook van
alles op op een oude 4-
In de jaren na Rosetta Stone heb ik allerlei verschillende
muziekprojecten en bandjes gehad.
Ik had een coverduo met mijn oude vriend René.
Speelde in de Freebee's and the flames (covers) met een
paar heel leuke optredens. Daaruit voortvloeiende deed ik
ook wat studiowerk en begon met het maken van
bijenwas en inktschilderijen waarmee ik twee keer
geexposeerd heb in kleine gelegenheden.
Een van de bandjes die heel kortstondig was heette Lips
of shame. Dat duurde 4 maanden of zo. Maar ik heb er
opnames van uit de repetitieruimte en hoor zoveel potentie
in die eigen nummers. En dat is het jammere vaak van
bands. Er zitten echt juweeltje van nummers tussen maar
voordat je er aan toe komt om ze uit te werken stapt er al
weer iemand op, en stapt de volgende op en is het einde
project. Zo heb ik nog honderden onafgemaakte opnames
of idee'n waarvan ik denk..dat is gewoon wereldklasse.
In 2003 kwam toch eindelijk die Stonestributeband.
Jan Stotijn vroeg mij of ik zin had 3 songs mee te spelen
bij een Stonesband op een forumdag in de Little cave.
Jan kende ik uit de Rosetta Stone tijd en van bezoekjes
aan Stonesdagen in het land.
Ik weet nog goed dat ik de zolder op kwam bij de Little
cave en Cor Plat (25 jaar lang gitarist van Undercover t/m
2009) gelijk herkende van de Stonesbands Fire en
Undercover die altijd op Koninginnedag en binnenstads-
dag speelde in het centrum van Rotterdam.
Jan Lange herkende mij nog van de Rosetta stonetijd
waarbij wij ooit samen een plek deelde op de Coolsingel
omdat Undercover weggestuurd was. Naast Cor en JanL
was Wil Goudriaan (drums) nog over van de oude kern.
Op een volgende forumdag op 2 mei 2004 speelde Mike
Krieger en ik ieder een halve set. Daarna werd ik officieel
aangenomen als gitarist bij Undercover. Later dat jaar
werd Cris v. Eijk bij de band gevraagd en hadden we een
hechte complete band. Vanaf die tijd groeide de band bij
elk optreden en kwam er steeds meer erkenning van
Stonesminnend Nederland.
Ondanks de bezettingswisselingen hebben we op dit
moment de meest hechte band ooit die beter en beter
wordt. Met Jan Lange, al vanaf 84, als bassist en motor
van de band, de eeuwige positivo en sociaal diplomaat.
Jan Stotijn, de wandelende Stonesencyclopedie,
multi-
Ad de stille kracht en adonis op toetsen. Onmisbaar!
Al zegt-
Sander de benjamin maar drumt alsof hij dat al 30 jaar
doet, een geweldig slagwerker die Charlie precies begrijpt
en de laatste nieuwkomer gitarist Eerko die al jarenlang
de klappen van de zweep kent als het om Stonesmuziek
gaat en je verrast met zijn riffs en steady gitaarwerk.
Inmiddels mogen we ook Jeroen Heeselaars op saxofoon tot onze band rekenen. Hij is o.a. Bobby Keys fan dus dan weet je het wel. Deze sympathieke jongen blaast de sterren van de hemel.
And me & I still hear the Music, I still feel the Magic..en
wat Undercover betreft: It' s only Rock&Roll....
and I love it!
Mijn zooi:
Amps:
Fender Blues Deville 2x12"
Marshall JCM 800 top
Marshall 4x12 speaker
Peavey pacer 100
Gitaren:
Alhambra (Spaanse gitaar)
Ibanez acoustisch 6 snarig
Ibanez acoustisch 12 snarig
Fender Strat
Ephiphone Sharaton
Gibson Les Paul custom
Effecten:
George Dennis wah wah
Ibanez stereo chorus
Boss equalizer
Ibanez tube screamer
Mijn top 12 Stonessongs:
All down the line
Let it loose
Bitch
Gimme shelter (live 73)
Jig saw puzzle
100 years ago
Out of tears
Midnight rambler (live 73)
Can't you hear me knocking
Jumping jack flash (studio-
Winter
Rocks off
Fingerprint file
Oh..het zijn er dertien J.
Ik heb nog zeker 13 songs die in de top 12 moeten.....